Hakkımda

Hakkımda

Bu resim bana ait değil.

Bana Dair, Hakkımda

Aslında bir insanın kendinden söz etmesi bana her zaman garip gelmiştir. Hani kerameti kendinden menkul şeyhler olurmuş ya. Dervişlerine, kerametlerini anlatan bu şeyhlerin tek şahidi yine kendileri olurmuş. İşte ben de kendime dair bir şeyler karalarken, o sahte şeyhlerin durumuna düşmemek için kendi kerametlerimden değil zaaflarımdan ve eksik yönlerimden bahsetmek istiyorum.

Çünkü hayatım boyunca insana dair gördüğüm en belirgin gerçek insanın zayıf ve aciz bir tabiata sahip olduğu gerçeğidir. Ben de sıradan bir insan olduğum için haliyle zaaflar ve acizliklerle doluyum.

Bir insanın tüm zaafları, reziletleri ve meziyetleri ile bir bütün olduğu gerçeğini bir tarafa bırakıp zaafları konusuna devam edecek olursak yurdunu kaybeden insanın ne kadar kötü ve vahim bir duruma düştüğünü herkes bilir.

Eğer, gerçekten insan insanın yurdu ise (ki buna bütün kalbimle inanıyorum) yurdunu kaybeden insanın ne kadar zelil ve perişan olacağını söylemeye gerek bile yok.

Bu yurt bazen baba, bazen anne, bazen kardeş ve kimileyin de sevgilidir. Hepsinin hayatımızda farklı yerleri olmasına rağmen sevgili hasretinin hepsinden acı ve yakıcı olduğunu bu siteyi inceleyen herkes bilir.

Eski sevgiliden ayrılmak,katışıksız bir gurbettir bu yüzden. Yurdunu kaybeden ve koyu bir gurbete düşen bir insan, ümitsizliğin ışıksız duvarlarına çarpa çarpa ya helak olur ya da yürüyen bir cenazeye döner.

Bunu, kendi yurdumu kaybettiğim zaman anladım. Öyle bir acının girdabına düştüm ki topyekün zaman ve mekan gözümde kayboldu; ilkin nefes almak dışında bütün hayati fonksiyonlarımı yitirdim. Sonra biraz biraz kendime geldim. Bu duruma neden düştüğümü birkaç yazımda anlatmıştım.

Özetleyeyim: Yıllarca birlikte olduğum sevgilimi kaybetmiş, ardından muhteşem bir rehber sayesinde yeniden kazanmıştım. Bu kitap bana sınırsız bir bir hazinenin kapılarını aralamıştı adeta. Fakat mutluluğum çok uzun sürmedi. Eski sevgilimi bir trafik kazasında yitirince yine eski hal-i pür melalime döndüm. İçime kapanıp kabuğuma çekildim.

Bu durum bayağı devam etti, en sonunda az biraz toparlandım, kendime gelmeye başladım. Ve sonra şöyle bir karar aldım: Yurdunu kaybeden gurbetzede sevgililere ışık tutup yol gösteren bu kitabı herkes okumalı. Eski sevgilinin acısını yüreğinde hisseden her aşık, bu kitabın güzel teknikleri ile tanışarak sevgilisini yeniden sarmanın hazzını yaşamalı.

İnsan, hayata anlam katabildiği ve diğer insanların da hayatını anlamlandırmasına yardımcı olabildiği kadar insandır bence. Yüzlerce tanımı yapılabilecek insanla ilgili "Her tanımlama bir sınırlamadır." diyerek insana dair her şeyi, iyisiyle kötüsüyle her şeyi işlemeyi ve irdelemeyi düşünen bir insanım.

Anlattıklarım ve anlatacaklarım: "Ne gülüyorsunuz? Anlattığım sizin hikayeniz." diyen Horatius gibi, esasında sizi anlatıyor. Sizi, yani insanı... Eski sevgilim ve edebiyatla ilgili hususlar belli başlı ilgi alanlarım...

Ben bir edebiyat ve felsefe tutkunuyum, edebiyatın çetrefil sokaklarında da felsefenin muamma ve sır dolu caddelerinde de çok dolaştım. Bundan sonra da Hak nasip ederse dolaşmaya kararlıyım.

Özetle ben, fikir işçiliği gibi büyük bir iddiayla yola çıkmış sıradan bir insanım. Ve her sıradan insan gibi yanlış düşüncelerim, kırılgan duygularım var. Ama bir meziyetimi de dile getirmem gerekir ki hiçbir zaman yanlışta ısrar edip ayak diremedim.

Yanlışın karanlık atmosferi beni hep aydınlığın ferah koridorlarına sevk etti. Bu açıdan bu blogda fark ettiğiniz herhangi bir yanlış düşüncemle karşılaşırsanız bana bu durumu bildirmenizi isterim.

Şimdi, bana hayatımın belli bir kısmında can simidi olan bu güzel kitapla tanışmak isteyenlerburaya tıklayıp açılan sayfaya ve yapılan yorumlara bir göz atsınlar. Kitaba göz atanlar, ne demek istediğimi daha iyi anlayacaklardır.

Not: Bana dair bilmen gereken bir husus daha var: Birçok yazar ve şairin kendi adı dışında değişik isimler kullanması gibi ben de "Meltem Nesim" takma adını kullanmayı tercih ettim. Dediğim gibi bu, bir tercih meselesi. Açıkçası kendimi ön plana çıkarmak ve popüler olmayı istemiyorum. Bunun yanı sıra takma ad (müstear) kullanmam için başka sebeplerim, başka endişelerim de var.

Peyami Safa'nın Server Bedi müstearını, Kemal Sadık Göğceli'nin Yaşar Kemal takma adını kullanması veya Mehmet bin Süleyman'ın Fuzuli mahlasıyla yazması gibi eski şairlerimizin çoğu "mahlas" adı altında takma adlar kullanmışlardır. Beni de şair tabiatlı bir insan saymanızı ve mahlas kullanmamı hoş görmenizi isterim. Hepinizi çok seviyorum, cancağızlarım benim.

Madem bu kadar kendimden bahsettim. Sevdiğim bir parçayı da paylaşayım o halde:

Sağlıcakla...

İlgili Kelimeler: Bana Dair, Eski Sevgilim, Hakkımda, Eski Sevgili